ارزیابی میزان هم‌خوانی مقادیر توموگرافیک قرنیه در دستگاه‌های گالیله، ارب اسکن II و توپوگرافی براساس پلاسیدو

هدف: ارزیابی میزان هم‌خوانی در اندازه‌گیری کراتومتری و برآمدگی مرکزی سطوح قدامی و خلفی قرنیه بین دستگاه‌های گالیله، ارب‌اسکن II و توپوگرافی بر اساس پلاسیدو. روش پژوهش: در این مطالعه آینده‌نگر مقایسه‌ای، 184 چشم از 92 بیمار که داوطلب جراحی عیوب انکساری بوده و به طور هم‌زمان به وسیله دستگاه‌های گالیله، ارب‌اسکن II و توپوگرافی بر اساس پلاسیدو مورد بررسی قرار گرفته بودند، مقایسه شدند. مقادیر کراتومتری و یافته‌های نقشه‌های سطوح قدامی و خلفی قرنیه با استفاده از آزمون‌های آنالیز واریانس و t زوجی مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته‌ها: میانگین مقادیر کراتومتری با دستگاه‌های گالیله، ارب‌اسکن و توپوگرافی قرنیه به ترتیب 49/1±30/44 دیوپتر، 47/1±11/44 دیوپتر و 56/1±60/44 دیوپتر بود. حداکثر میانگین اختلاف بین 3 دستگاه در میزان sim K و آستیگماتیسم کم‌تر از 5/0 دیوپتر حاصل شد. در ارزیابی بهترین کره منطبق شده (BFS) قدامی و خلفی، هم‌خوانی بین گالیله و ارب‌اسکن II به ترتیب 96/0 و 95/0 محاسبه شد. حداکثر برآمدگی قسمت مرکزی قدام قرنیه اندازه گیری شده توسط ارب‌اسکن II و گالیله، به ترتیب 1/5±17/9 میکرومتر و 78/1±2/3 میکرومتر بود. حداکثـر فرورفتگی قسمـت مـرکـزی سطـح خلفـی قرنیـه به وسیـله ارب اسکن II و گالیله به ترتیب 33/9±84/33 و 78/3±81/6 میکرومتر حاصل شد. نتیجه‌گیری: با وجود اختلاف معنی‌دار در متوسط مقادیر کراتومتری، می‌توان از هر یک از ‌این سه روش برای اندازه‌گیری این متغیرها استفاده کرد، زیرا ‌این اختلاف‌ها از نظر بالینی معنی‌دارنمی‌باشند. اما در تعیین حداکثر برآمدگی سطح قدامی و خلفی بین مقادیر به دست آمده توسط گالیله و ارب اسکن، تفاوت بسیاری وجود دارد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1390؛ دوره 17، شماره 2: 147-139.